پهنه بندی توان اکولوژیک کشاورزی حوزة معرف کسیلیان با سامانة اطلاعات جغرافیایی

این تحقیق به منظور ارزیابی توان منابع اکولوژیک حوزة معرف کسیلیان برای کاربری کشاورزی بر اساس رهیافت تجزیه و تحلیل سیستمی صورت پذیرفت. منطقة مورد مطالعه در جنوب استان مازندران واقع شده است. در این مطالعه از داده های رقومی توپوگرافی، نقشه های کاغذی، آمار هواشناسی، تصاویر ماهواره ای، سامانه اطلاعات جغرافیایی، نرم افزارهای بانک اطلاعاتی و صفحةگسترده استفاده شد. فرایند مطالعه شامل شناسایی منابع اکولوژیک، ایجاد پایگاه داده، پردازش داده، تلفیق داده ها و در نهایت مدل سازی توان اکولوژیک برای فعالیت های کشاورزی است. برای تهیة نقشة یگان های زیست محیطی، لایه های منابع اکولوژیکی پایدار به روش دو دویی رویهم گذاری شدند و در هر مرحله از همپوشانی، لایه های تلفیقی به روش مخدوم کدگذاری شدند. سرانجام, بانک اطلاعات توصیفی نقشة نهایی یگان های زیست محیطی با داده های منابع اکولوژیک ناپایدار کامل شد. سپس هر یک از واحد های زیست محیطی با معادله های خطی مدل اکولوژیک کشاورزی مدل سازی شد. نتایج نشان داد که منطقه از 437 یگان زیست محیطی تشکیل شده است. با توجه به این که حدود 26% اراضی حوزه دارای کاربری کشاورزی است, یگان های زیست محیطی حداقل از نظر یکی از منابع اکولوژیک برای فعالیّت های زراعی دارای محدودیّت هستند. عوامل محدودکنندة کاربری کشاورزی در منطقة مورد مطالعه شامل دمای هوا، بارندگی، اسیدیته خاک، عمق خاک، تکامل یافتگی خاک، دانه بندی خاک، زهکشی خاک، بافت خاک و شیب زمین های زراعی بود.